ข่าวเด็กโดนหมากัด... ไม่เคยห่างเหินไปจากหน้าหนังสือพิมพ์ จากข่าวดังที่หนูน้อยโชกุน (3 ขวบ) กำลังเดินเตาะๆ แตะๆ อยู่ที่หน้าบ้านย่านรามคำแหง จู่ๆ ก็มีเจ้าหมาดำพันธุ์ไทยตัวบิ๊กเบิ้มนามว่า ไอ้แบล็ก วิ่งเข้ามางับน้องโชกุน จนเป็นแผลเหวอะหวะไปทั่วร่าง อาการบาดเจ็บสาหัส
เจ้าหมาเพื่อนรักที่แสนดีที่กลับกลายเป็นไอ้เขี้ยวมหาภัยนั้น จริงๆ แล้วก็ไม่ได้จำกัดว่าเป็นหมาพันธุ์ไหน แต่ที่ต้องระวังให้จงหนักก็คือ หมาพันธุ์ดุระดับโลก ดุ และเหี้ยมขนาดที่ว่าเป็นหมาต้องห้าม และมีคำแนะนำว่าไม่ควรเลี้ยงไว้ในบ้าน แต่หากใครตามข่าวก็จะพบว่ามีคนที่โดนพวกมันขย้ำอยู่เสมอ และหนึ่งในนั้นก็คือ น้องอ้วน เด็กชายวัย 4 ขวบ ที่แม้จะตุ้ยนุ้ยสมชื่อแต่คล่องแคล่วว่องไวและซุกซนจนพ่อแม่แทบเอาไม่อยู่ เรื่องหกล้มชนโน่นนี่มีเป็นประจำ พ่อแม่ก็ภาวนาแต่ว่า อย่าให้เกิดเหตุร้ายๆ อะไรกับลูกเลย
แต่แล้ววันนั้นก็กลับเกิดขึ้นจนได้ ทั้งๆ ที่คุณตาจูงน้องอ้วนอยู่แท้ๆ และทั้งๆ ที่เจ้าของหมาพิทบูลก็กำลังจูงหมาอย่างใกล้ชิด แต่น้องอ้วนนี่สิเพียงเห็นเจ้าพิทบูลก็ถึงกับสะบัดมือคุณตาอย่างแรง แล้วรีบวิ่งจี๋เข้าไปขยุ้มหัวเจ้าหมาอันตรายอย่างเมามัน ผลก็คือโดนพิทบูลขบเข้าให้อย่างมันเขี้ยว นี่ดีนะที่มันยังคงเป็นหมาวัยละอ่อน และเจ้าของรีบดึงรั้งเชือกจูงไว้ทัน มิฉะนั้นหนูอ้วนคงโดนมันทึ้งอย่างดูไม่จืดแน่ แต่ถึงอย่างนั้นรอยคมเขี้ยวที่มือของน้องอ้วนก็ทำให้คุณพ่อคุณแม่รีบพาน้องอ้วนบึ่งไปหาหมอทันที
คุณหมอบอกว่าหากถูกหมากัดต้องล้างแผลด้วยน้ำสะอาด น้ำประปานี่ดีที่สุดเปิดน้ำชะล้างบาดแผลมากๆ ล้างทั้งน้ำลายสุนัขและฝุ่นผงที่ติดอยู่ในแผลจะทำให้ลดโอกาสการติดเชื้อลงได้ หลังจากนั้นทารอบๆ แผลด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อแบคทีเรียที่เป็นตัวยา povidone iodine ไม่ต้องทาเข้าไปในแผล และปิดแผลด้วยผ้ากอซสะอาด หากมีเลือดไหลก็ต้องกดไว้ก่อนจึงนำส่งพบแพทย์ต่อไป แผลสุนัขกัดจะติดเชื้อเพียงร้อยละ 5 ถ้าล้างสะอาด ทำแผลให้ดีก่อน 8 ชั่วโมงหลังถูกกัด จะลดการติดเชื้อได้มาก แผลที่บริเวณน่องเป็นกล้ามเนื้อเลือดมาเลี้ยงดี ไม่มีเส้นเอ็นโผล่ออกมา เช่น ที่มือ เท้า แผลลักษณะฉีกขาดจากการกัดแล้วกระชาก ไม่เป็นรูเป็นหลุมลึก เช่น แผลเขี้ยวกัดฝัง พวกนี้จัดเป็นแผลดีติดเชื้อน้อย
ในเมื่อเจ้าหมามรณะทั้งหลายยังคงเพ่นพ่านทำร้ายผู้คนอยู่เนืองๆ เรามาทำความรู้จักกับอันตรายของเจ้าหมามหาภัยเหล่านี้กันดีกว่า
ปี พ.ศ.2522-2534 ที่สหรัฐอเมริกา มีรายงานช็อกโลกฉบับหนึ่งระบุว่า มีคนอเมริกันโดนหมากัดถึงตายเป็นจำนวนที่น่าตกใจ โดยหมาที่ฆ่าคนนั้นส่วนใหญ่แล้วเป็นหมาพันธุ์ดุนั่นคือ พิทบูล 66 รายและร็อตไวเลอร์ 37 ราย ต่อมาปี พ.ศ.2535-2541 มีรายงานการตายจากร็อตไวเลอร์ 3 ราย พิทบูล 21 ราย เยอรมันเชพเพิร์ท 17 ราย
อันที่จริงแล้วหมาพันธุ์โหดเหล่านี้จัดเป็น สุนัขพันธุ์ควบคุมพิเศษ ที่หลายประเทศถึงกับห้ามนำเข้า ห้ามเพาะพันธุ์ แต่แล้วก็กลับมีการนำเข้าและเพาะพันธุ์อย่างผิดกฎหมาย สุดท้ายหลายๆ ประเทศก็หมดปัญญาจะควบคุม ทุกวันนี้หลายประเทศจึงปล่อยเลยตามเลย กลายเป็นการซื้อขายกันอย่างเสรี เพียงแต่จะต้องขอใบอนุญาตจากกรมปศุสัตว์เสียก่อน ในสหรัฐอเมริกาออกฎหมายห้ามบุคคลที่มีประวัติอาชญากรรมมีหมาพันธุ์โหดในครอบครองอย่างเด็ดขาด ในประเทศเยอรมันหลังจากเกิดกรณีร็อตไวเลอร์ขย้ำคอเด็กชายชาวเยอรมัน 6 ขวบจนตายคาเขี้ยว รัฐบาลได้ขึ้นบัญชีดำหมาร็อตไวเลอร์รวมทั้งพิทบูลให้เป็นหมาอันตราย ห้ามนำเข้าหรือเพาะพันธุ์โดยเด็ดขาด ส่วนใครที่มีในครอบครองอยู่แล้วก็จะต้องมีตะกร้อมัดปากไว้เสมอ
ส่วนในไทยเราแม้มีข่าวหมาพันธุ์ดุทำร้ายเด็กและผู้ใหญ่จนถึงตายหรือสาหัสอยู่เสมอ แต่มาตรการควบคุมและลงโทษก็ดูจะย่อหย่อนยิ่งกว่าเมืองนอกหลายเท่า แต่ที่สำคัญก็คือความดุร้ายของมันก็ไม่แพ้กัน ซึ่งนั่นหมายถึงกัดชนิดเอาตาย กัดไม่ปล่อย โดยไม่ฟังแม้แต่เจ้านาย ความเป็นหมานักสู้ผู้โหดเหี้ยมของร็อตไวเลอร์และพิทบูลทำให้ราวสิบปีก่อน เคยมีกลุ่มไฮโซใช้สถานที่หมู่บ้านย่านชานเมือง จัดเป็นบ่อนพนัน หมากัดกัน โดยหากหมาสองพันธุ์นี้ขึ้นสังเวียนเข่นฆ่ากันเมื่อไหร่ เงินเดิมพันมักจะสูงลิ่ว
เชื่อว่าผู้คนส่วนใหญ่ล้วนไม่เห็นด้วยที่ใครจะเลี้ยงหมาพันธุ์โหด ทั้งไม่เห็นความจำเป็นในการจะต้องนำมาเลี้ยง ทำให้เพื่อนร่วมสังคมเกิดความหวาดกลัวเหมือนดังมีภัยใกล้ตัว และเห็นเหมือนกันว่าหากอยากจะเลี้ยงหมาเพื่อเป็นเพื่อน หรือเพื่อดูแลบ้านเรือนก็น่าจะเลือกพันธุ์อื่นๆ ที่สั่งสอนและควบคุมกันได้ง่ายกว่านี้ ไม่ว่าจะเป็นหมาพันธุ์ใด ยิ่งเป็นพวกตัวโตๆ ก็น่าจะมีพื้นที่กว้างๆ ให้มันได้วิ่งออกกำลังกายทุกวัน ไม่ใช่ขังอยู่ในกรงหรือเอาแต่หมกตัวอยู่แต่ในบ้าน เพราะนั่นจะทำให้มันเครียด ก้าวร้าว ควบคุมยาก และดุร้ายมากขึ้น
หากจะพามันออกวิ่งตามสนาม ตามถนนในหมู่บ้าน หรือตามที่สาธารณะจะต้องมั่นใจก่อนว่า บุคคลที่พาวิ่งนั้นมีความแข็งแรงพอที่จะสู้แรงของหมาได้ เพื่อไม่ให้มันวิ่งไปงับผู้อื่น แม้แต่เชือกหรือโซ่ที่ใช้จูงก็ต้องแน่ใจว่ามันเหนียวแน่นแข็งแรงเพียงพอ ในขณะเดียวกันคนที่เป็นเจ้าของหมาก็จะต้องมีเวลาให้มัน เพื่อความใกล้ชิดที่จะฝึกวินัย ที่ว่ากันว่ายิ่งหมาดุก็ยิ่งจะต้องเข้มงวดแล้วก็จะต้องถูกหลักด้วย มิเช่นนั้นจะไม่สามารถแก้ไขนิสัยอันดื้อรั้นและควบคุมยากของมันได้ แต่หากพิจารณาจากข่าวหมาทำร้ายคนที่ผ่านมา โดยมากเจ้าของมักจะปล่อยปละละเลยหรือให้การระมัดระวังไม่เพียงพอ
ส่วนการซื้อหามาไว้ในครอบครองก็จะต้องหาแหล่งขายที่มีมาตรฐาน มีใบ Pedigree หรือใบรับรองพันธุ์สุนัขที่จะระบุและรับรองสายพันธุ์ของมันว่าเป็นพันธุ์แท้โดยสมบูรณ์ เนื่องจากการผสมข้ามพันธุ์มักจะทำให้หมาที่ดุอยู่แล้วยิ่งจะดุร้ายไม่ผิดหมาป่าที่แม้แต่เจ้าของแท้ๆ ยังเสี่ยงต่อโดนมันขย้ำเขี้ยวเอาได้ ส่วนการดูแลเรื่องวัคซีนก็จะต้องพามันไปฉีดวัคซีน โดยเริ่มตั้งแต่ 6 สัปดาห์ ฉีดวัคซีนเพื่อป้องกันทั้ง โรคหัดหรือลำไส้อักเสบ และทำการถ่ายพยาธิป้องกันตับอักเสบ โรคไข้หัดสุนัข เลปโตสไปโรซิส และฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าด้วย
ชุมชนใดที่มีคนเลี้ยงหมาโดยเฉพาะหมาพันธุ์โหดก็คงมีแต่ความหวาดกลัวอยู่เสมอ ยิ่งเห็นมันวิ่งผ่านมา (ทั้งที่มีคนจูง) หรือเดินพบมันเข้าขณะที่กำลังจูงลูกๆ หลานๆ ก็ยิ่งเกิดความกลัวและเครียด เกิดเป็นคำถามค้างคาใจอยู่จนทุกวันนี้ว่า ...มีความจำเป็นอะไรกันหรือ...ที่จะต้องมีเจ้าพวกหมาพันธุ์โหดไว้ในครอบครอง!!
โดย : รศ.นพ.อดิศักดิ์ ผลิตผลการพิมพ์
